بیمار بعد از ویزیت بوسیله ی متخصص بی هوشی و بررسی تنفس بیمار بر روی مد SIMV  یا ACV وصل می شود. در بعضی از بیماران، بیمار را بر روی 5 سانتی متر آب PEEP نیز قرار می دهند. پرستار باید از جا گذاری لوله ی هوا اطمینان پیدا کند. و  صدا های تنفسی بیمار را سمع کند.
بعد از عمل، بیمار بای هر چه سریع تر به دشتگاه مانیتورینگ متصل شود تا ریتم قلبی و تعداد ضربان قلب را شناسایی کند. اگر بیمار پیس میکر دارد، نحوه ی کار پیس را ارزیابی کند. سطح پتاسیم خون باید 30 دقیقه بعد از عمل بررسی شود. یک نوار EKG از بیمار گرفته شود.
برای کنترل ثبات همودینامیکی باید CVP بیمار چک شود و اگر نیاز بود از دارو های وازو اکتیو یا اینوتروپیک  استفاده شود.
در مورد  درناژ قفسه ی سینه باید این نکته را توجه داشته باشیم که لوله ی درناژ قفسه ی سینه نباید بیش از اندازه خمیده باشد. باید از بدو ورود و هر یک ساعت یک بار مقدار و کیفیت درناژ را مورد ارزیابی قرار دهیم. هموگلوبین و هماتو  کریت بیمار بیمار باید 30 دقیقه بعد از ورود بیمار به بخش مراقبت های ویژه اندازه گیری شود.
اندازه گیری برون ده ادراری باید هر نیم تا یک ساعت یک بار مورد ارزیابی قرار گیرد. بدلیل رقیق شدن خون بیمار در طی عمل، بیمار حجم ادرارش از 100 تا 200 میلی لیتر افزایش می یابد.  وزن مخصوص ادرار در بیمار کاهش می یابد.باید وجود هر گونه  تیرگی در کیسه ی ادرار را مورد توجه قرار دهیم، زیرا نشانه ی وجود هموگلوبین در ادرار است.
بیمار هنگامی که  به بخش می آید دمای بدن بیمار در حدود 35 تا 36 است، پس پس از عمل باید بیمار را گرم نگهداشت و اندازه گیری شود. از افزایش درجه حرارت بدن به دلیل افزایش متابولیسم و بدن و قلب باید پیشگیری کرد.
بررسی بیمار از لحاظ وضعیت بی هوشی حائز اهمیت است. زیرا بیمار در بدو ورودش به بخش به دلیل اثرات دارو های بی هوشی  فاقد هوشیار است و به تدریج بیدار می شود. در نتیجه باید بیمار را مرتبا" به محیط آگاه کنید  و به قوت قلب دهید.